Spotkajmy się głębiej

Przeraża mnie, jak głęboko można zejść w każde zjawisko.

Moje królestwo

Jest grubo po północy, gdy piszę te słowa. Siedzę w wygodnym fotelu, przed nowym laptopem. Stary się spalił, więc kupiłem prawdziwy kombajn, jeszcze nigdy nie miałem tak mocnego sprzętu. Pisać na nim teksty to tak, jak grać w sapera na urządzeniach NASA. Do renderu filmików będzie jak znalazł. Do Wiedźmina 3 też. Jak prześmiewczo mawiał mój dziadek, teraz “laleczki będą szybciej biegać po ekranie”. Mam bilet do Lwowa na 9:40 i wcale nie jestem spakowany.

Halo, wszyscy umieramy

– Ostatnio dużo myślę o tym, że wszyscy umrzemy.

– Koniec życia. Koniec lata to chuj. Zastanawiam się nad sensem zapracowywania się i marnowania czasu w pogoni za hajsem.

Nie daj się wykastrować

“Jak nie wejść pod pantofel?” To pytanie, które zadałby sobie każdy zdrowy na umyśle facet wchodząc w związek… gdyby tylko potrafił wtedy trzeźwo myśleć.

A może byśmy przestali w końcu udawać?

Do napisania tego tekstu zainspirował mnie komentarz pod ostatnim wpisem. A szedł mniej więcej tak (pisownia oryginalna):